i wolę kiedy Allen przekazuje swoje prawdy życiowe za pomocą inteligentnej komedii i absurdu niż
kiedy wyraźnie naśladuje tego szwedzkiego reżysera. Choć film to z pewnością udany, surowy i ciężki dramat psychologiczny (a jednak z tych poważniejszych Allenów to "Match Point" oraz
"Zbrodnie i wykroczenia" uważam za...
Sukces „Annie Hall” ugruntował pozycję Woody’ego Allena jako twórcy filmowego. Reżyser postanowił więc stworzyć obraz, którego się po nim nie spodziewano, a dla niego był by spełnieniem marzeń. I tak właśnie powstała idea „Interiors” – dramatu o rodzinnym kryzysie uczyć, silnie nawiązującego do dokonań Ingmara...
Spośród wielu absurdalnych komedii Woodiego Allena, które są oczywiście fenomenalne i nigdy nic ich nie zastąpi, wyłaniają się filmy takie jak "Interiors". Zapewne większość ludzi odrzuciła by ten film, ze względu na to, ze nie jest to film, w ktorym akcja mknie z prędkością światła. Jest to pokazanie bezsensowności...
więcejTym razem Allen, przekornie, na złość wszystkim, którzy widzieli w nim jedynie świetnego komika, tworzy dramat, i to bardzo wysokich lotów.
Allen to dziwny człowiek - najpierw w "Miłości i śmierci" parodiuje styl Bergmana, teraz się nim zachwyca i stara naśladować. Wychodzi mu fantastycznie.
Mamy tutaj sporą...
Jeden z niewielu filmów Allena, który nie jest komedią. I osobiście tą twórczość Woody'ego cenie sobie najbardziej, po tym rozpoznać mistrza kina. Pisze zabawne komedie a i także niesamowite dramaty... "Wnętrza" - świetne wyczucie ludzkiej psychiki. Film o sensie egzystencji, pustym wszechświecie, ludzkim cierpieniu -...
więcejNajlepsze jest w nim to, że to totalna i zabawna satyra na tych ludzi. Na ich pretensjonalne, a(h)rtystyczne rozmowy. Poważny film Allena? Chyba nie bardzo. Świetnie się Woody na nich wyżywa. Zresztą nie tylko na nich, ale i na widzach, którzy czasami próbują prowadzić "głębokie" rozmowy na temat sztuki.
To najbardziej wyciszony film Woody'ego Allena jaki miałem przyjemność obejrzeć. Allen doskonale
wpasował się w ciężki bergmanowski klimat. Co ciekawe "Wnętrza" miały swą premierę w tym
samym roku, co "Jesienna sonata" Bergmana. I muszę przyznać, iż pierwszy dramatyczny obraz
reżysera "Annie Hall" zdecydowanie...
Nietrudno o komentarze w stylu: "świetny dramat obyczajowy", "doskonałe studium ludzkiej psychiki". Dla mnie przedstawione postaci są wynaturzone, wypaczone,
nienaturalne, zniekształcone, tak sztuczne że aż groteskowe. Może mój świat przeżyć wewnętrznych jest mniej burzliwy, przez co ciężko mi się w tym odnaleźć, a...
największy zarzut: eva i pearl są przerysowane, to podręcznikowe "typy idealne".
"wnętrza" to jeden z moich ulubionych "introwertycznych" filmów. arcydziełem nie są, ale
rozumiem, że trudno było zmieścić taki kawał historii i nakeślić tak wiele relacji, a w dodatku
zniuansowac postać głównej bohaterki...
coś...
Film rzeczywiście mocno "zalatuje" Bergmanem, widać Woody'ego nim fascynację. Niestety jeśli porównywać ze wzorcem, to muszę przyznać, że film Allena wypada gorzej. Nie ze względu na tematykę, której ambicji odmówić nie można, ale dramaturgię i atmosferę. Nie odczułem duchoty związków, w których ludzie męczą się...
Jak to możliwe, że Allen przez 30 lat robił tak świetne kino (i to niezależnie, czy takie wyciszone dramaty, jak "Wnętrza", czy komedie) i nagle zaczął kręcić te sympatyczne, ale nijakie filmidła, jakimi nas karmi od jakiejś dekady? Umie mi ktoś wytłumaczyć?
Widziałam ten film pierwszy raz (a widziałam już prawie...