Repertuar kina Atlantic

Colt Seavers porzuca zawód kaskadera. Gdy znika gwiazda wysokobudżetowego filmu w reżyserii jego ex, decyduje się wrócić do branży.

Tashi, była gwiazda tenisa, zostaje trenerką swojego męża, który aby przerwać pasmo porażek musi zmierzyć się na korcie ze swoim byłym najlepszym przyjacielem, a przy tym byłym partnerem żony.

Śledczy Gary Johnson wciela się w płatnego zabójcę, aby złapać osoby zlecające morderstwa.

Garfield jest najbardziej znanym kotem na świecie. Jest leniuchem, który uwielbia lasagne i nie cierpi poniedziałków.  Po nieoczekiwanym spotkaniu ze swoim dawno zaginionym ojcem - niechlujnym ulicznym kotem Vicem - Garfield i jego psi przyjaciel Odie zmuszeni są porzucić swoje doskonałe leniwe życie i dołączyć do Vica w zabawnym napadzie.

Aaron Falk bada sprawę zaginięcia w australijskim buszu.

Matka odkrywa, że nauczyciel jest winny dziwnym zachowaniom jej syna.

Dozorca w Japonii docenia uroki prostego życia.

Książę Paul Atryda przyjmuje przydomek Muad'Dib i rozpoczyna duchowo-fizyczną podróż, by stać się przepowiedzianym w proroctwie wyzwolicielem ludu Diuny.

Ostatni pub w podupadającej wiosce w północno-wschodniej Anglii staje się miejscem spotkań lokalnych mieszkańców i nowo przybyłych uchodźców z Syrii.

Próbując uciec przed patriarchatem powojennego włoskiego społeczeństwa, Delia planuje zbuntować się przeciwko brutalnemu mężowi.

Waldi i jego trzy siostry mieszkają w starej willi pod miastem, a w piwnicy ich stuletni rodzice, którzy kilka lat temu umarli. Cała rodzinka cieszy się wspólnymi śniadaniami i domowym ciepłem, dopóki Waldi nie odkrywa w sobie nadprzyrodzonych mocy. Wtedy niespodziewani goście wciągają rodzinę w ściśle tajny plan, zmuszając zmarłych rodziców do uruchomienia swoich znajomości w zaświatach.

Młoda para w Senegalu musi zmierzyć się z dezaprobatą ze strony ich odległej wioski.

Haratyk, nie mogąc liczyć na pomoc władz, uruchamia z mieszkańcami wioski tartak. Gdy przedstawiciel partii oświadcza, że jest to własność ludu, którą trzeba zwrócić, górale niszczą swoje dzieło i idą do lasu, gdzie tworzą oddział partyzancki.

Film opowiada o muzyce techno i kulturze rave w Polsce. Przewodnikiem po tym świecie jest dwójka młodych rejwerów z pokolenia Z: Marysia i Janusz oraz Marcello Zamenhoff, performer i jeden z pionierów techno w naszym kraju. Młodzi bohaterowie są zafascynowani modą na lata 90. XX wieku, ale posiadają też krytyczną świadomość naiwności oraz utopijności postulatów osób z pierwszego polskiego pokolenia techno. Film zderza współczesność z unikalnymi archiwami polskich imprez sprzed 30 lat, reprezentującymi konflikt pomiędzy miejską, artystyczną kulturą rejwową a wiejskimi imprezami techno spod znaku klubu Ekwador w Manieczkach. Bohaterowie szukają odpowiedzi na podstawowe pytanie, czy młodemu pokoleniu uda się pojednać podzieloną klasowo od lat 90. XX wieku scenę klubową w Polsce?

Mistrzostwa świata kobiet w piłce nożnej po raz pierwszy zostały zorganizowane przez FIFA w 1991 roku. To wydarzenie postrzegamy jako oficjalny początek nowej ery w historii sportu, ale czy słusznie? 20 lat wcześniej odbył się w Meksyku pierwszy turniej zespołów kobiecych, który został zapomniany i wymazany z kart historii. Fakt, że zdecydowana większość fanów piłki nożnej nie wie nic o Copa 71 świadczy o tym, jak niewygodnym wydarzeniem była dla władz światowego futbolu. Turniej zorganizowano i rozegrano w blasku fleszy oraz kamer telewizyjnych, z udziałem sponsorów, gdzie rok wcześniej odbyły się finały mistrzostw świata mężczyzn. Podczas imprezy zawodniczki traktowane były przez media jak gwiazdy rocka. Film odkrywa przed nami bogactwo archiwalnych materiałów dotyczących turnieju, nazywanego Pucharem Świata Kobiet, w którym wzięły udział zespoły z Argentyny, Meksyku, Danii, Włoch, Anglii i Francji. Mecze na słynnym stadionie Azteca zgromadziły 100 000 widzów, co do tej pory było nieosiągalne na zawodach sportów kobiecych. Poznajemy bohaterki tamtych meczów, które do tej pory nie miały okazji do podzielenia się wspomnieniami z szeroką publicznością. Zdradzają, co działo się na boisku i poza nim. Często, w swoich miastach i rodzinach, spotykały się z seksizmem i lekceważeniem. Pomimo dyskryminacji, spełniły swoje marzenia na oczach całego świata. Te kobiety odkryły, czym są władza, wolność i spełnienie. W filmie występują również złote medalistki igrzysk olimpijskich w piłce nożnej: Brandi Chastain i Alex Morgan a za jego produkcję odpowiadają między innymi Venus i Serena Williams.

Przez lata rodzina złożona z rodziców i czwórki dzieci cieszyła się samowystarczalnym życiem na norweskiej farmie, z dala od zgiełku miasta, w harmonii z naturą. Niespodziewana tragedia wywróciła ich życie do góry nogami. Współczucie, które okazują sobie nawzajem, rozciąga się również na zwierzęta, dom i otaczającą naturę. Prywatne zdjęcia i domowe materiały wideo wplecione w narrację filmu akcentują psychologiczny wymiar upływu czasu. Film stawia pytanie o to, jak kierować sobą i rodziną w czasach smutku. Akcentuje potrzebę zaakceptowania zmiany i znalezienia nowej drogi życia. Gdy decydujesz się na życie z dala od społeczeństwa, musisz być przygotowany na możliwe wygnanie z raju.

Historia Nicholasa Wintona, który w czasie II WŚ zorganizował transport 669 żydowskich dzieci z Czech do Wielkiej Brytanii. Pół wieku po wojnie spotkał się z ocalałymi osobami w programie telewizyjnym.

Alan Biernat, utalentowany młody aktor z problemami wymowy, staje przed trudnością znalezienia ról w branży filmowej. Zdesperowany, zaczyna nagrywać casting tape'y, jednak bezskutecznie. Pewnego dnia natrafia na scenariusz z tematem teorii spiskowych. Zamiast tradycyjnego castingu, postanawia podzielić się filmikiem online, co przynosi mu niespodziewaną popularność, choć nie z powodu aktorskiego talentu, lecz treści wypowiedzi. Z czasem Alan pogłębia swoje zainteresowanie teoriami spiskowymi, przenosząc je także na ekran. Stopniowo zaczyna w nie wierzyć, a granie roli staje się dla niego prawdziwym przeżyciem. Widzowie obserwują, jak aktor stopniowo staje się postacią z własnych filmów, zatracając się w wirze teorii spiskowych, które kiedyś tylko udawał.

"Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3" to trzecia część wyjątkowego, zaplanowanego na całe życie, projektu. Piotr Szczepański postanowił co dziesięć lat kręcić film o grupie swoich przyjaciół, tworzących punkrockowy zespół Cool Kids of Death. Pierwszą częścią cyklu był świetnie przyjęty film dokumentalny "Generacja C.K.O.D." z 2004 roku. Dwadzieścia lat od momentu założenia i dziesięć lat od rozwiązania zespół Cool Kids of Death, który zyskał już status kultowego, rozpoczyna jubileuszową trasę koncertową. Czy to spotkanie stanie się dla zespołu czymś więcej?

Film ukazuje ciągnącą się przez dekady batalię prawną mieszkańców Masafer Yatta na Zachodnim Brzegu o zachowanie swojej wioski. Widzimy ich codzienność, która naznaczona jest niesprawiedliwością i upokorzeniami. Palestyńsko-izraelski filmowy kolektyw kręcił wydarzenia w wiosce przez pięć lat, korzystając przy tym z wcześniejszych nagrań mieszkańców. Zarejestrował filmowe świadectwo wielu prób wyrzucenia mieszkańców wioski i krwawych aktów przemocy popełnionych przez izraelskie wojsko i osadników. Adra - prawnik i dziennikarz, który urodził się i wychował w Masafer Yatta oraz Yuval Abraham - żydowski dziennikarz tworzą duet. Każdego dnia starają się pomóc mieszkańcom Masafer Yatta i opowiedzieć światu o ich tragedii. Ich pierwsze spotkanie udowodniło, jak bardzo ich sytuacja różni się od siebie, choć żyją przecież w tym samym kraju. Adra nie może się przemieszczać, jest szpiegowany, a jego dom często przeszukują izraelskie władze. Yuval może bez przeszkód jeździć po kraju i ma pełną swobodę działania. Film nie proponuje gotowych rozwiązań, stając się bardzo aktualnym wołaniem o równość.

Wydana w 1976 roku książka "Raport Hite" szybko stała się bestsellerem i pozostaje nim do dziś. Autorka napisała ją na podstawie zebranych przez siebie relacji kobiet o ich satysfakcji z życia seksualnego. Jej badania i wyciągnięte wnioski poruszyły amerykańskie kręgi opiniotwórcze i zapowiadały dzisiejszą dyskusję o gender, seksualności i autonomii ciała. Film opowiada o czasach głębokiej przemiany społecznej dotyczącej postrzegania seksualności. Poprzez wyjątkowe filmowe i zdjęciowe archiwalia, osobiste pamiętniki, wywiady z tymi, którzy znali i współpracowali z Shere poznajemy pionierkę, która jest prawie nieznana młodszemu pokoleniu. Co się wydarzyło, że zniknęła? Z każdą publikacją opozycja wobec niej rosła. Film pokazuje, co czeka kobietę, która decyduje się odważnie mówić prawdę. Zniechęcona, wyrzekła się amerykańskiego obywatelstwa i na stałe zamieszkała w Niemczech.

Ich numer telefonu znamy z demonstracji. Twarze z okładek gazet albo furgonetki antyaborcyjnej. Nazwiska z kampanii społecznych lub doniesień sądowych. W filmie poznajemy bliżej Justynę, Kingę, Natalię i Karolinę - przyjaciółki i aktywistki tworzące Aborcyjny Dream Team. Dziewczyny odbierają telefon pomocowy i chwalą się na TikToku, że umożliwiają 100 aborcji dziennie szokując hasłem "Aborcja jest OK!". Mają przeciwko sobie wszystkich – opinię publiczną, lekarzy, polityków. Mało kto rozumie, że ich prowokacyjny styl to walka ze stygmą aborcyjną, a w tle toczy się batalia o wolność i zdrowie kobiet. Jednak po wyroku trybunału, praktycznie zakazującego dokonywania aborcji, ich grupa staje się symbolem społecznej rewolucji, a numer infolinii skanduje tysiące osób na protestach. Niszowa wcześniej działalność staje się coraz bardziej niebezpieczna, znajdując się nagle w centrum zainteresowania – nie tylko mediów, ale również prokuratury. Jedna z nich, Justyna staje przed sądem za "pomoc w aborcji". W momentach wyczerpania i rozpaczy dziewczyny ratują się poczuciem humoru i wzajemnym wsparciem, a potem stawiają się na posterunku z pytaniem "Jak mogę ci pomóc"? Czy długo będą miały na to siłę? Czy Aborcyjny Dream Team przetrwa i siła siostrzeństwa zwycięży?

"Ukraina jest jak porcelana" - mówi jeden z bohaterów filmu - "łatwo ją rozbić, ale nie można jej zniszczyć". W trakcie pełnoskalowej rosyjskiej inwazji w Ukrainie dwóch artystów: Andrey Stefanov i Slava Leontyev oraz artystka Anya Stasenko szukają inspiracji i piękna w działaniach na rzecz obrony swojego kraju oraz kultury. Pokazują, że choć pozornie łatwo jest przestraszyć ludzi, to trudniej odebrać im wolę życia. Podczas wojny rozpętanej przez rosyjskich żołnierzy przeciw cywilom, bohaterowie zostali w kraju uzbrojeni nie tylko w swoją sztukę i kamerę, ale także - po raz pierwszy w życiu - w karabiny. Pomimo codziennych bombardowań, Anya przeciwstawia się wojnie, cały czas tworząc porcelanę. Andrey odbywa niebezpieczną podróż, wywożąc rodzinę za granicę. Slava uczy strzelać zwykłych ludzi, którzy nieoczekiwanie muszą stać się żołnierzami. Gdy inwazja przybiera na sile, Andrey zostaje reżyserem i zaczyna filmować ich wspólną historię, a Anya i Slava w porcelanowych figurkach utrwalają idylliczną przeszłość, niepewną teraźniejszość i nadzieję na lepszą przyszłość.

Przytłoczony degradacją ukochanej rzeki muzyk postanawia przepłynąć tradycyjną, drewnianą łodzią 1300 km, by symbolicznie odzyskać dla niej dzikość. 40-dniowa podróż pozwala doświadczyć pozaludzkiego świata przyrody z perspektywy człowieka, który uważnie słucha. Zanurzyć się w pierwotnych dźwiękach rzeki, zapomnieć na moment o zakrzyczanej codzienności. Jego droga staje się pretekstem do rozmów o rzekach i wpływie człowieka na środowisko. Przypomina o katastrofie ekologicznej na Odrze - jednej z największych rzek w historii nowożytnej Europy.  W ciszy, samotności, w dźwiękach budzącej się do życia wiosny, w głosie rzeki i brzmieniu wody, bohater poszukuje nadziei na taką przyszłość, w której panuje równowaga. Dla siebie, dla swojej córki, dla świata. To podróż, która stawia pytania o wolność rzek i ludzi, o relację człowieka i natury, ekosystemowe splątania oraz wątek dzikości w człowieku.

Gosia to pełna życia dziewczyna, która pragnie studiować pedagogikę specjalną, bo wierzy, że może pomóc ludziom, którzy doświadczają kryzysu psychicznego. Od 13 roku życia sama spędziła wiele czasu w ośrodkach psychiatrycznych. Ma za sobą stany psychotyczne i epizody depresji. Potrafi jednak śmiać się z rzeczy bardzo trudnych. Swoją historią udowadnia, że osoba żyjąca ze schizofrenią każdego dnia może odnosić małe i duże sukcesy. Jej historia jest tak naprawdę opowieścią o miłości, sile woli i bezwarunkowym wsparciu.

Film rozpoczyna się hollywoodzką kroniką filmową z 31 października 1925 roku, przedstawiającą "Intymne spojrzenie na ulubioną gwiazdę: Maxa Lindera". Max ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć. Jest światowej sławy bogatą gwiazdą filmową. Jest żonaty z bardzo młodą i piękną kobietą, z którą wychowuje 18-miesięczną córkę. Następnego dnia - 1 listopada 1925 roku - świat nagle dowiaduje się, że Max Linder i jego żona, Ninette Peters, popełnili samobójstwo.  Zaczynając od policyjnego śledztwa, film bada, co mogło skłonić aktora do tak tragicznego kroku. Podróżujemy po świecie, docierając do miejsc, które były ważne dla Maxa za jego życia. Spotykamy jego rodzinę, producentów filmowych i współpracowników, a także lekarzy i detektywów, którzy odkrywają tajemnice życia i śmierci Lindera. W swoim testamencie pozostawił swoją spuściznę filmową starszemu bratu – Maurice'owi. Zazdrosny o sławę i fortunę brata, Maurice wykopał gigantyczną dziurę na swoim podwórku i zakopał w niej wszystkie filmy brata. A wraz z nimi na zawsze pogrzebał dziedzictwo Lindera. A przynajmniej tak mu się wydawało.

Lil Nas X, a właściwie Montero Lamar Hill - to artysta bez precedensu i wyjątkowe nazwisko dla współczesnej popkultury. Amerykański raper, piosenkarz i autor tekstów, aktywista LGBTQ+, nagrodzony dwoma nagrodami Grammy, jest pierwszym czarnoskórym muzykiem o orientacji homoseksualnej, który otrzymał Country Music Assosiation Award. Lil Nas X wykracza poza muzyczne gatunki i przeciwstawia się oczekiwaniom. Eksperymentuje z powszechnie utartym wizerunkiem białego i heteroseksualnego kowboja, bawiąc się jego atrybutami i łącząc styl country z glamem lat 80. XX wieku. Swoim pierwszym hitem podbił świat muzyki pop, a rozpoznawalność zyskał w wieku 20 lat, publikując swoje nagranie na iTunes i SoundCloud. Jego "Old Town Road", będące mieszanką rocka, rapu i popu było przez wiele tygodni na szczytach list przebojów i uzyskało status diamentowej płyty. Stało się także przebojem wśród użytkowników TikToka, gdzie Lil Nas X ma 13,5 mln obserwujących. Film jest rodzajem dokumentalnego pamiętnika, który opowiada o życiu i karierze artysty. Nominowani do Oscara® filmowi twórcy Carlos López Estrada i Zac Manuel zanurzyli się w jego historii, próbując zrozumieć fenomen olśniewającego sukcesu i kreatywności muzyka. Film przedstawia spektakularne nagrania z tras koncertowych, fascynujące ujęcia za kulisami i reakcje fanów, przeplatane biografią Montero, w tym tą sprzed osiągnięcia sławy. Dokumentuje również artystę poza sceną, zaangażowanego społecznie, dla którego ważne są kwestie tożsamości, akceptacji i rodziny. Zastanawia się także nad swoim miejscem w środowisku czarnych queerowych wykonawców.

Dziennikarka Shiori Itō rozpoczyna niebezpieczne śledztwo dotyczące napaści na tle seksualnym, którego doświadczyła. Czy uda jej się doprowadzić do ukarania wysoko postawionego sprawcy? Jej pracodawca i rodzina odradzają jej walkę. Sprawa została nagłośniona i stała się punktem zwrotnym w Japonii, obnażającym przestarzały porządek prawny i patriarchalne, mizoginiczne struktury społeczne. Film powstał jako odpowiedź dziennikarki na oziębłość społeczno-prawnego systemu, który nie potraktował jej sprawy na poważnie. Reżyserka dokumentuje również własne strachy, lęki i oczekiwanie na karę, które towarzyszyły jej podczas pięcioletniej walki o ukaranie przestępcy. Filmowa rejestracja osobistej batalii o sprawiedliwość z perspektywy osoby, która doświadczyła przemocy, stała się wyrafinowanym filmem dającym nadzieję i odwagę innym kobietom znajdującym się w podobnej sytuacji. Za odważną i inteligentną postawę Itō została umieszczona przez tygodnik "The Time" na liście stu najbardziej wpływowych osób roku.

"Polski James Dean", pisarz i hulaka Marek Hłasko, przyjeżdża pod koniec lat 50. XX wieku do Izraela. Nowy kraj i jego mieszkańcy stają się inspiracją dla artysty, a jednocześnie pułapką. Wykończony fizyczną pracą w palącym słońcu, śledzony przez bezpiekę i z zakazem powrotu do kraju, uczy się kochać nowe miejsce i nowe społeczeństwo.

W 1998 roku początkujący komik Tomoaki Hamatsu, zwany Nasubi, myślał, że bierze udział w castingu, kiedy odnoszący sukcesy japoński producent telewizyjny Toshio Tsuchiya zaproponował mu udział w szczególnym eksperymencie. Tsuchiya zaprowadził Nasubiego do pokoju, gdzie kazał mu się rozebrać, a następnie zostawił go ze stosem czasopism i jednym zadaniem do wykonania. Miał wypełnić kupony konkursowe z gazet, aby wygrać to, co było mu potrzebne do przetrwania: jedzenie, ubrania, sprzęt AGD. Nagrodą było milion jenów. Nasubi mógł zakończyć eksperyment w każdej chwili, ale pozostał w pokoju ponad rok i z ogromną determinacją chciał dokończyć misję. Odcięto go od wszelkich kontaktów z rodziną i światem, za wyjątkiem sporadycznych spotkań z Tsuchiyą. Kompletnie nie zdawał sobie sprawy z tego, że jego życie było pokazywane 15 milionom ludzi w japońskim telewizyjnym reality show i bez swojej wiedzy oraz zgody stał się najsłynniejszą osobowością telewizyjną w kraju. Film dokumentuje ten niecodzienny eksperyment, wykorzystując liczne niepublikowane dotąd materiały archiwalne, a także wywiady z Nasubim, Tsuchiyą i innymi bliskimi im osobami. Pokazuje historię człowieka, który nieświadomie stał się skrajnym studium przypadku, stawiając tym samym wiele pytań dotyczących naszej kultury i jej obsesji na punkcie ekshibicjonizmu.

Polityka sprzed 60 lat nigdy nie była przedstawiona w tak energetyczny, dynamiczny sposób. Lata 1960-1961. 16 krajów afrykańskich ogłasza niepodległość, co wywołuje niepokój mocarstw w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. CIA wysyła do Afryki gwiazdy jazzu: Louisa Armstronga, Dizzy Gillespie, Ninę Simone i innych, aby wzmocnić pozytywne odczucia Afrykańczyków wobec USA. Muzycy zaczynają zdawać sobie sprawę, że są wykorzystywani przez własny kraj, w którym nadal istnieje segregacja rasowa. Kongo było strategicznym krajem kontynentu, z uwagi na cenne surowce i rozmiar państwa. Premier tego kraju, Patrice Lumumba, był liderem ruchu narodowowyzwoleńczego całej Afryki, a jego najbliższą doradczynią była aktywistka i pisarka Andrée Blouin. Film - w nowatorski stylistycznie i narracyjnie sposób - ukazuje zeitgeist i zderzenie świata polityki oraz muzyki. W ścieżce dźwiękowej znalazła się muzyka największych gwiazd jazzu, ale także kongijskich artystów, którzy występują na ekranie. Piosenkarka Abbey Lincoln i perkusista Max Roach byli jednymi z protestujących, którzy w 1961 roku przerwali posiedzenie Rady Bezpieczeństwa ONZ. Cały świat nie mógł się pogodzić z zamachem na Lumumbę, który okazał się być jedynie przykrywką do wysłania do Kongo najemników. Nikita Chruszczow uderzający butem o stolik w ONZ i Fidel Castro goszczący w hotelu w Harlemie dopełniają obraz tamtych lat.

Reema pracuje w beczce śmierci - głównej atrakcji objazdowego jarmarku, w której motocykliści wykonują akrobacje na pionowych ścianach, a ona tańczy, by ściągnąć widzów. Jej szczęśliwe i spełnione życie rozpada się, kiedy po kolejnej kłótni odchodzi od niej ukochany - Asif. Poszukując sensu, Rema wraca do miejsca, w którym dorastała - do domu dla osób transpłciowych prowadzonego przez jej "Guru".

Funky Town to ostatnia oaza dla wolnych duchów w Chengdu. Zbiera się tu queerowa społeczność: DJ-e, skejci, artyści wszelkiej maści, aby w rejwowym tańcu zapomnieć o udrękach dnia. To się jednak wkrótce zmieni, bo budowa linii kolejowej wymusi zburzenie budynku, w którym mieści się klub. Ten efektowny wizualnie film przedstawia alternatywną młodzież w wielkim chińskim mieście, która poprzez przyjaźń, miłość, taniec, alkohol i narkotyki próbuje zapomnieć o swoich rozterkach i szuka ocalenia w szalonym clubbingu tak, jakby każdy weekend był ich ostatnim. Gdy wstaje dzień, trzeba znów zmierzyć się z tym, co przywiodło ich do Funky Town.

Oryginalna i zabawna filmowa opowieść o dorastaniu 52-letniego Rogiera Kappersa, realizującego szalone marzenie z dzieciństwa: zostać muzykiem grającym na organach wykonanych ze szklanek. Kappers zawsze był marzycielem, pełnym pomysłów i projektów, które miały mu przynieść szczęście lub fortunę, ale zawsze coś poszło nie tak. Niepewny siebie, ale uparty, obecnie działa jako uliczny i estradowy muzyk. Dostaje autograf od swojego idola - Arvo Pärta. Bez przerwy ćwiczy na niebiańsko brzmiących szklanych organach. Pomiędzy wycieczką do Dubaju, występem w telewizji a gorączkową pracą w swoim wakacyjnym domu dowiaduje się, że ten projekt może być równie nieprzewidywalny, jak samo życie. Przemawia przez niego bezgraniczny optymizm, a może naiwna impulsywność faceta w kryzysie wieku średniego? Film przez 7 lat śledzi zabawną i optymistyczną podróż przez życie bohatera, który widzi, że czas ucieka, wszystko się zmienia, a on po prostu szuka w życiu miłości.

Zaginięcie w Nepalu dwójki młodych Tajwańczyków w 2017 roku było szeroko relacjonowane przez światowe media. Po 47-dniowych poszukiwaniach odnaleziono żywego Sheng Yueh'a. Chen-Chun zmarła z głodu. Sheng był oskarżany, że mógł przewidzieć niebezpieczeństwo związane z wyjściem na szlak przy pogarszającej się pogodzie. Szybko zniknął, nie dając sobie rady z zainteresowaniem mediów. Reżyserka filmu była od wielu lat bliską przyjaciółką i dzieliła z Chen marzenie o lepszym społeczeństwie, ale też złość na polityków i  instytucje, które oddalają nas od siebie. Film przedstawia młodych ludzi nadal posiadających marzenia, zadających pytania o sens życia i chcących znaleźć właściwe odpowiedzi. Reżyserka decyduje się na podróż do miejsca, w którym jej przyjaciółka zmarła, aby z bliska zmierzyć się z okolicznościami tragedii i jednocześnie przyjrzeć się lepiej sobie. Chce także zrozumieć list w formie pamiętnika, który napisała Chen, tytułując go "List do innej mnie".

Obserwujemy Gerel i jej syna przez siedem dramatycznych lat, które zmieniły ich życie na zawsze. Gerel, agresywna mongolska nacjonalistka, nienawidzi Chińczyków i szefuje podziemnej grupie feministek w Ułan Bator - stolicy Mongolii. Organizują inspekcje domów publicznych i nielegalnych kasyn, nasyłając na nie policję i pouczając młode Mongolki, które w nich pracują. Sprzeciwia się korupcji, zanieczyszczeniu powietrza i wykorzystywaniu jej kraju przez obce korporacje. Gerel walczy dla ojczyzny i swojego macierzyństwa. Jej syn - Temuulen najczęściej zostaje sam w domu. Jego matka powoli zdaje sobie sprawę, że jej nienawiść związana jest z traumami. Musi zmierzyć się ze wszystkimi ważnymi dla niej problemami, aby stać się lepszą matką.

Najbardziej wzruszający film dokumentalny o świętach pokazuje, dlaczego Boże Narodzenie obchodzimy w najciemniejszej porze roku. Małe irlandzkie miasteczko szykuje się na święta, ale niektórzy mieszkańcy walczą ze stresem i oczekiwaniami najbliższych. Loretta wstydzi się, że nie ma pieniędzy na basen dla dzieci. Mary ma inny problem ze świętami: jej żołądek nie pozwala na ucztowanie. Jason przygotowuje swoich synów na pierwsze święta bez mamy. Autentyzm trudu radzenia sobie ze świąteczną rzeczywistością jest w filmie skonfrontowany ze sztucznym śniegiem, blichtrem i humorem. Spotykamy zwolenników świętego Mikołaja. Na pytanie młodego członka chóru kościelnego, co św. Mikołaj ma wspólnego z Jezusem, ksiądz w odpowiedzi mówi o hojności obu.

Leyla i jej sześcioletnia córka Nila żyją w świętym mieście Mashad w Iranie. Nila została poczęta w tzw. "czasowym małżeństwie", więc jej status prawny nie jest jasny. Nie ma oficjalnych dokumentów i nie może chodzić do szkoły bez zgody ojca. Gdy on straszy, że odbierze córkę, Leyla zaczyna walkę o jej bezpieczeństwo. Film ukazuje batalię matki o zalegalizowanie prawnego statusu swojego dziecka. Leyla walczy z nieludzkim systemem prawnym w Iranie i podwójnymi społecznymi standardami, które potępiają takie kobiety jak ona. Reżyserka kręciła film przez trzy lata, głównie potajemnie - również w monitorowanych budynkach rządowych. Film oddaje sytuację niezliczonych kobiet i dzieci, które są marginalizowane, żyjąc poza skrajnie patriarchalnym systemem.

Film zaczyna się jak bajka w nowoczesnym stylu. Dwie młode dziewczyny, Ida i Minka, niczym syreny pływają w leśnym jeziorze. Widzimy je jako część natury, zresztą one same również się tak czują. Bajka szybko się kończy, gdy muszą stawić czoła wycince drzew. 22-letnia Ida staje na czele aktywistów walczących o przetrwanie dziewiczej natury w Finlandii, gdzie 90% powierzchni lasów to już lasy uprawne. Udaje im się usiąść przy jednym stole z przedstawicielem biznesu. Ale jak przekonać swojego dziadka, że dalsza eksploatacja lasów, jak do tej pory, jest proszeniem się o katastrofę? Różnice generacyjne są duże. Walka staje się już walką kulturową. Biznes i politycy próbują przedstawić nasze bohaterki jako przykład obywatelskiego nieposłuszeństwa. Ale gdy zarówno historia, jak i przyszłość są po twojej stronie, nie możesz się poddać.

Sr (czytany jako syrr) to hieroglif egipski opisujący żyrafę. To najwyższe żyjące zwierzę zamieszkuje Ziemię od 20 milionów lat. W filmie występuje jako element mitu, baśni, historii naturalnej i politycznej. Jest łącznikiem prawdziwie epickiej historii rozciągniętej na tysiąclecia i kontynenty. Mozaika kultur, zdarzeń i miejsc podana nam jest w swobodnej formalnie opowieści. Odwiedzamy między innymi wybrzeża Nilu, fabrykę ceramiki nieopodal Pekinu, wyspę na Filipinach, chroniony sejf w Nowym Jorku, góry na Saharze, amerykańskie lotnisko wojskowe w Nigrze, a nawet debatę rabinów. Symbolicznie figura żyrafy pomaga nam zrozumieć świat, w całym jego pięknie i skomplikowaniu. Trajektorie tematów wędrują od egzotyki, poprzez dzieła sztuki, do reliktów kolonializmu. Od relacji władzy do relatywności naszej wiedzy. Obrazy i historie tworzą wielopoziomowy obraz świata i znaczeń. Prowokują do niezależnej kontemplacji i wewnętrznego oglądu naszych wyobrażeń o świecie. Reżyserce udało się stworzyć film medytacyjny, immersyjny, czasami ironicznie dowcipny, zapierający dech w piersiach zarówno zdjęciami, jak i zwrotami narracji.

Film ukazuje wspólny los drzew i ludzi na przykładzie australijskiego aktywisty, ekologa i polityka Boba Browna, który walczył o ocalenie najstarszego na świecie australijskiego lasu pierwotnego. Brown działał w latach 70. i 80. XX wieku. Był pierwszym otwarcie przyznającym się do swojej homoseksualności senatorem w Australii, a przede wszystkim działaczem, który włączył kwestię ochrony przyrody do centralnego nurtu tamtejszej polityki. Zmobilizował miliony ludzi do aktywizmu ekologicznego i wpłynął na kulturę społeczną i polityczną.  Od sadzonki drzewa do starego lasu – film łączy życie i aktywizm Browna z cyklem funkcjonowania lasu, o którego los i przyszłość walczył. Ukryte życie gigantycznych drzew na Tasmanii pokazywane jest tu za pomocą kamer przymocowanych do ich korony, immersyjnych animacji i wypowiedzi takich autorytetów, jak Dawid Suzuki czy Merlin Sheldrake. Brown założył pierwszą na świecie Partię Zielonych, której sam był członkiem. Opowiadał się za poszanowaniem praw mniejszości, pociągnięciem polityków do odpowiedzialności społecznej i finansowej, kontrolą sprzedaży broni oraz bronił praw Aborygenów. W odpowiedzi na te działania stał się obiektem ataków i pogróżek – czas pokazał jednak, że jego pomysły wyprzedzały epokę, w której żył.

Młoda marokańska reżyserka Asmae El Moudir chce odkryć, dlaczego na jej jedynym zdjęciu z dzieciństwa najpewniej wcale nie jest ona. Postanawia zbadać przeszłość i jej tajemnice, tworząc ręcznie robioną replikę dzielnicy Casablanki, w której dorastała. Zaczyna analizować historie opowiadane przez matkę, ojca i babcię na temat ich domu i kraju, powoli odkrywając kolejne warstwy oszustw i umyślnego zapomnienia, które ukształtowały jej życie. Trudno jest stawić czoła prawdzie, ale w tym czasem surrealistycznym filmie non-fiction El Moudir zaczyna wyciągać na powierzchnię to, co realne.

Dokumentalny portret dziesięciu greckich drag queens o różnej ekspresji płciowej i seksualności, które wychodzą na ulice Aten, aby kwestionować, problematyzować i podważać obowiązujące społeczne normy i ograniczenia. Dekonstruują płeć, nacjonalizm, a także pojęcia przynależności i tożsamości. Wcielając się w barwne osobowości, wzywają do sprawiedliwości społecznej. Mierzą się z brutalnością policji, transfobią, konserwatyzmem, patriarchatem, rasizmem i seksizmem greckiego społeczeństwa.

Duński dziennikarz i satyryk Mads Brügger ("Idioci w Korei") tym razem wyrusza w podróż do serca Afryki, aby pokazać przerażające oblicze głębokiej korupcji, jaka istnieje w tej części świata. Udaje przedziwnego, enigmatycznego i zdeprawowanego dyplomatę z Zachodu, który wygląda jak Henry Stanley i Karl Lagerfeld w jednym. Niedawno kupił na czarnym rynku paszport dyplomatyczny i został konsulem Liberii w Republice Środkowoafrykańskiej. Z cygarem w ręku i lśniącymi skórzanymi butami, gra prężnie działającego, bogatego biznesmena, który przyjeżdża do środkowej Afryki, aby robić interesy.

Do Rómulo, prywatnego detektywa, zgłasza się kobieta. Jest zaniepokojona tym, co dzieje się w domu spokojnej starości, gdzie mieszka jej matka. Kobieta podejrzewa, że matka jest maltretowana i chce dowiedzieć się, czy to prawda. Rómulo wpada na pomysł umieszczenia w domu spokojnej starości swojego szpiega. Ponieważ musi być on maksymalnie wiarygodny, detektyw organizuje casting i przesłuchuje kandydatów między 80 a 90 rokiem życia. Zwycięzca jako kret będzie musiał przejść specjalne szkolenie. A w tym wieku nauka najnowszych technologii i technik szpiegowskich nie jest taka prosta. Potem trzeba mieć nerwy ze stali i oprócz opanowania całej strony technicznej, nie rzucać na siebie podejrzeń, a jednocześnie bacznie obserwować co się dzieje. I – co najważniejsze – nie zapomnieć, po co się jest w domu spokojnej starości…

Michel Gondry rozmawia z Noamem Chomskym na temat jego poglądów oraz naukowych teorii.

Dokumentalna historia życia i twórczości jednego z najwybitniejszych współczesnych architektów i ikony dizajnu - Alvara Aalto. Jak sam mawiał, geniusz nigdy nie powstaje w pojedynkę. Film przedstawia więc kulisy miłości Aalto i jego żony oraz muzy, również architektki, Aino. Poznajemy tajniki ich wspólnej twórczości i wpływ, jaki wywarła ona na całym świecie. Odwiedzamy kultowe budynki, w tym bibliotekę w Rosji, akademik MIT, prywatny dom kolekcjonera sztuki pod Paryżem, pawilon w Wenecji i wiele innych. Głosy ekspertów oraz unikalne materiały archiwalne sprawiają, że w filmie możemy zobaczyć wielowymiarowy portret artystów, których pasją była architektura harmonijnie łącząca człowieka z naturą.

Mieszkańcy Kisenso są niezadowoleni. Znów przed świętami ktoś ukradł kabel i nie ma prądu. Trzeba założyć komitet i zrobić zbiórkę na zakup nowego. Kudi mobilizuje osiedle, żeby zebrać odpowiednią sumę i mieć prąd na następne święta. Niestety nie jest to jedyny problem Kisenso - osiedla pod Kinszasą. Kongo znów wylało i w sporej liczbie domów chodzi się w wodzie. Davido szuka suchego miejsca do spania i uprawiania swojej pasji - bodybuildingu. Kisenso pogrążone w ciemności i w wodzie nie traci pozytywnego stosunku do świata. Życie cały czas się toczy i nie wiadomo, co przyniesie nadciągający świt.