Repertuar kina Luna

Tashi, była gwiazda tenisa, zostaje trenerką swojego męża, który aby przerwać pasmo porażek musi zmierzyć się na korcie ze swoim byłym najlepszym przyjacielem, a przy tym byłym partnerem żony.

Śledczy Gary Johnson wciela się w płatnego zabójcę, aby złapać osoby zlecające morderstwa.

Historia życia i kariery wokalistki Amy Winehouse.

Aaron Falk bada sprawę zaginięcia w australijskim buszu.

Matka odkrywa, że nauczyciel jest winny dziwnym zachowaniom jej syna.

Dozorca w Japonii docenia uroki prostego życia.

Przez pogrążone w krwawej wojnie domowej Stany Zjednoczone przedziera się grupa dziennikarzy, by w Waszyngtonie przeprowadzić ostatni wywiad z prezydentem.

Ostatni pub w podupadającej wiosce w północno-wschodniej Anglii staje się miejscem spotkań lokalnych mieszkańców i nowo przybyłych uchodźców z Syrii.

Komendant obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau Rudolf Höss i jego żona Hedwiga próbują ułożyć sobie rodzinne życie w domu z ogrodem, który znajduje się tuż obok obozu.

Próbując uciec przed patriarchatem powojennego włoskiego społeczeństwa, Delia planuje zbuntować się przeciwko brutalnemu mężowi.

Mężczyzna upada z wysokości i ginie. Czy jego żona jest za to odpowiedzialna?

Film opowiada o muzyce techno i kulturze rave w Polsce. Przewodnikiem po tym świecie jest dwójka młodych rejwerów z pokolenia Z: Marysia i Janusz oraz Marcello Zamenhoff, performer i jeden z pionierów techno w naszym kraju. Młodzi bohaterowie są zafascynowani modą na lata 90. XX wieku, ale posiadają też krytyczną świadomość naiwności oraz utopijności postulatów osób z pierwszego polskiego pokolenia techno. Film zderza współczesność z unikalnymi archiwami polskich imprez sprzed 30 lat, reprezentującymi konflikt pomiędzy miejską, artystyczną kulturą rejwową a wiejskimi imprezami techno spod znaku klubu Ekwador w Manieczkach. Bohaterowie szukają odpowiedzi na podstawowe pytanie, czy młodemu pokoleniu uda się pojednać podzieloną klasowo od lat 90. XX wieku scenę klubową w Polsce?

Mistrzostwa świata kobiet w piłce nożnej po raz pierwszy zostały zorganizowane przez FIFA w 1991 roku. To wydarzenie postrzegamy jako oficjalny początek nowej ery w historii sportu, ale czy słusznie? 20 lat wcześniej odbył się w Meksyku pierwszy turniej zespołów kobiecych, który został zapomniany i wymazany z kart historii. Fakt, że zdecydowana większość fanów piłki nożnej nie wie nic o Copa 71 świadczy o tym, jak niewygodnym wydarzeniem była dla władz światowego futbolu. Turniej zorganizowano i rozegrano w blasku fleszy oraz kamer telewizyjnych, z udziałem sponsorów, gdzie rok wcześniej odbyły się finały mistrzostw świata mężczyzn. Podczas imprezy zawodniczki traktowane były przez media jak gwiazdy rocka. Film odkrywa przed nami bogactwo archiwalnych materiałów dotyczących turnieju, nazywanego Pucharem Świata Kobiet, w którym wzięły udział zespoły z Argentyny, Meksyku, Danii, Włoch, Anglii i Francji. Mecze na słynnym stadionie Azteca zgromadziły 100 000 widzów, co do tej pory było nieosiągalne na zawodach sportów kobiecych. Poznajemy bohaterki tamtych meczów, które do tej pory nie miały okazji do podzielenia się wspomnieniami z szeroką publicznością. Zdradzają, co działo się na boisku i poza nim. Często, w swoich miastach i rodzinach, spotykały się z seksizmem i lekceważeniem. Pomimo dyskryminacji, spełniły swoje marzenia na oczach całego świata. Te kobiety odkryły, czym są władza, wolność i spełnienie. W filmie występują również złote medalistki igrzysk olimpijskich w piłce nożnej: Brandi Chastain i Alex Morgan a za jego produkcję odpowiadają między innymi Venus i Serena Williams.

Terry Masear w swoim domu i pięknym ogrodzie w Los Angeles prowadzi klinikę dla najmniejszych ptaków na świecie - kolibrów. Te drobne fascynujące stworzenia są tu przywożone z całej Kalifornii. Obrazy kolibrów, przypominających duszki z bajki połączone z pięknymi zdjęciami naturalnego środowiska, podkreślają główną tematykę filmu - odporność na ciosy zadawane przez życie i proces uzdrawiania ciała i duszy. Film, inspirowany napisaną przez bohaterkę książką "Fastest Things on Wings", ukazuje niezwykłą więź, jaką ma autorka z ptasimi podopiecznymi. Każdy z nich ma własne imiona, indywidualne cechy charakteru i osobowość, a ich opiekunka zwraca się do nich niezwykle bezpośrednim językiem. W tym filmie te delikatne, kilkugramowe stworzenia rosną w oczach widza, a opieka nad nimi jest nie tylko sposobem na życie, ale również formą ratowania natury.

Uporządkowane życie pracowniczki socjalnej zmienia się gwałtownie, gdy odnawia znajomość ze swym dawnym kolegą ze szkoły średniej.

Założony w 2005 roku YouTube szybko stał się jedną z najpotężniejszych internetowych platform umożliwiających demokratyczne upublicznianie filmów w Internecie i wkrótce... maszynką do zarabiania pieniędzy. Zapewniając łatwy i szybki dostęp do wiadomości czy rozrywki, jest również źródłem dezinformacji. Film pokazuje blaski i cienie serwisu oraz to, jak korzystanie z niego zmieniło nasze życie. Jak mądrze korzystać z tego serwisu i z innych mediów społecznościowych? Co musimy wiedzieć, aby ustrzec się przed manipulacjami?

Weteran wojenny postanawia zbudować kolonię na nieurodzajnych wrzosowiskach jutlandzkich. Uzyskując zgodę króla, jego wrogiem staje się lokalny właściciel ziemski.

Opisywano ją jako boginię rock n’rolla, kapłankę voodoo, złą uwodzicielkę. Oskarżano o próbę rozbicia The Rolling Stonesów z uwagi na romanse z trzema członkami zespołu. Kilka piosenek Stonesów było inspirowanych jej osobą, nazywano ją nawet szóstym Stonesem. Pojawiła się także na okładce magazynu "Vogue". Anita Pallenberg - niemiecka modelka i aktorka - zyskała sławę w latach 60. i 70. XX wieku dzięki swojej burzliwej biografii. Film, w którym pamiętniki Anity czyta Scarlett Johansson, opowiada o jej ekscentrycznym życiu, rodzinie i karierze. Poznajemy jej nieopublikowane do tej pory wspomnienia. Oglądamy nigdy wcześniej nie pokazywane archiwalia filmowe i zdjęcia rodzinne ukazujące jej role filmowe, a także pobyty w Szwajcarii, Nowym Jorku i Londynie. Obserwujemy ją w roli matki, ikony mody i projektantki. W filmie pojawiają się także członkowie jej rodziny oraz przyjaciele, w tym Keith Richards i jej dzieci.  Film opowiada słodko-gorzką historię kobiety, która żyjąc na krawędzi i mając rock’n’rollowego ducha, wywarła ogromny wpływ na kulturę i obyczaje swojego pokolenia, wyprzedzając znacząco swoje czasy.

W Himalajach leży maleńkie państwo, którego władca bada poziom szczęścia swoich poddanych. Ankieter o imieniu Amber jeździ po kraju, w którym mieszkają głównie buddyści i odpytuje mieszkańców, gdy pracują na polu, siedzą przed chatkami, czy szykują się do medytacji lub modlitwy. Celem rozmów jest wypełnienie formularza, który ma na celu określenie poziomu szczęścia obywatela_ki w skali od 0 do 10. Film z humorem opowiada o tak ulotnej i trudnej do jakiejkolwiek sztywnej klasyfikacji emocji, jaką jest szczęście. Amber zaczyna zastanawiać się nad własnym życiem. Tańczy, gra na gitarze, wykonuje świetną pracę, ale choć ma 40 lat, nadal szuka miłości. Czy da się zmierzyć uczucia? Czy dążenie do szczęścia może być również szczęściem? Mieszkańcy Bhutanu mają na to odpowiedź.

"Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3" to trzecia część wyjątkowego, zaplanowanego na całe życie, projektu. Piotr Szczepański postanowił co dziesięć lat kręcić film o grupie swoich przyjaciół, tworzących punkrockowy zespół Cool Kids of Death. Pierwszą częścią cyklu był świetnie przyjęty film dokumentalny "Generacja C.K.O.D." z 2004 roku. Dwadzieścia lat od momentu założenia i dziesięć lat od rozwiązania zespół Cool Kids of Death, który zyskał już status kultowego, rozpoczyna jubileuszową trasę koncertową. Czy to spotkanie stanie się dla zespołu czymś więcej?

Rdzenni mieszkańcy rezerwatu Sugarcane postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i rozliczyć się z traumatyczną przeszłością. To wielka kinowa opowieść o małej miejscowości, w której niezwykle wyraźnie odbija się ludzka natura. Historię traumy poznajemy z perspektywy reżysera filmu Juliana, jego urodzonego w strasznych warunkach ojca Eda oraz babci, która przeżyła pobyt w szkole św. Józefa w tytułowym kanadyjskim rezerwacie. Widzimy śledztwo prowadzone przez tamtejszych przedstawicieli Pierwszego Narodu, w ramach którego odnaleziono wiele ważnych dowodów w archiwalnych gazetach i zdjęciach. Trzecią ścieżką jest pełna gorzkich refleksji wyprawa do Watykanu poprzedniego szefa Pierwszego Narodu w Sugarcane - nadal oddanego katolika - Ricka Gilberta, którego ojciec był szkolnym księdzem-opiekunem. Szkoła była jedną z placówek, w których miano "rozwiązać" problem rdzennych mieszkańców w Kanadzie. Dzieci odbierano rodzicom i reedukowano eurocentrycznie, aby wykorzenić je ze swojej kultury. Były poddawane aktom przemocy, w tym seksualnej. Wiele z nich umarło w trakcie ucieczek lub popełniło samobójstwa. Księża-ojcowie pozbywali się dzieci spłodzonych z nieletnimi. Film w niezwykle delikatny sposób konfrontuje nas z trwającym dekady bólem. Czy sprawiedliwość kiedykolwiek przypomni sobie o Sugarcane i społeczności, która mimo kolonialnego ludobójstwa próbuje przetrwać?

Wydana w 1976 roku książka "Raport Hite" szybko stała się bestsellerem i pozostaje nim do dziś. Autorka napisała ją na podstawie zebranych przez siebie relacji kobiet o ich satysfakcji z życia seksualnego. Jej badania i wyciągnięte wnioski poruszyły amerykańskie kręgi opiniotwórcze i zapowiadały dzisiejszą dyskusję o gender, seksualności i autonomii ciała. Film opowiada o czasach głębokiej przemiany społecznej dotyczącej postrzegania seksualności. Poprzez wyjątkowe filmowe i zdjęciowe archiwalia, osobiste pamiętniki, wywiady z tymi, którzy znali i współpracowali z Shere poznajemy pionierkę, która jest prawie nieznana młodszemu pokoleniu. Co się wydarzyło, że zniknęła? Z każdą publikacją opozycja wobec niej rosła. Film pokazuje, co czeka kobietę, która decyduje się odważnie mówić prawdę. Zniechęcona, wyrzekła się amerykańskiego obywatelstwa i na stałe zamieszkała w Niemczech.

Ich numer telefonu znamy z demonstracji. Twarze z okładek gazet albo furgonetki antyaborcyjnej. Nazwiska z kampanii społecznych lub doniesień sądowych. W filmie poznajemy bliżej Justynę, Kingę, Natalię i Karolinę - przyjaciółki i aktywistki tworzące Aborcyjny Dream Team. Dziewczyny odbierają telefon pomocowy i chwalą się na TikToku, że umożliwiają 100 aborcji dziennie szokując hasłem "Aborcja jest OK!". Mają przeciwko sobie wszystkich – opinię publiczną, lekarzy, polityków. Mało kto rozumie, że ich prowokacyjny styl to walka ze stygmą aborcyjną, a w tle toczy się batalia o wolność i zdrowie kobiet. Jednak po wyroku trybunału, praktycznie zakazującego dokonywania aborcji, ich grupa staje się symbolem społecznej rewolucji, a numer infolinii skanduje tysiące osób na protestach. Niszowa wcześniej działalność staje się coraz bardziej niebezpieczna, znajdując się nagle w centrum zainteresowania – nie tylko mediów, ale również prokuratury. Jedna z nich, Justyna staje przed sądem za "pomoc w aborcji". W momentach wyczerpania i rozpaczy dziewczyny ratują się poczuciem humoru i wzajemnym wsparciem, a potem stawiają się na posterunku z pytaniem "Jak mogę ci pomóc"? Czy długo będą miały na to siłę? Czy Aborcyjny Dream Team przetrwa i siła siostrzeństwa zwycięży?

Asia i Marek po studiach kupili stary dom tuż przy wschodniej granicy Polski - w Puszczy Białowieskiej, najstarszym lesie Europy. To ich mały raj - miejsce, w którym ich dzieci miały bezpiecznie dorastać z dala od problemów współczesnego świata. Dla Marysi, Ignacego i Franka las jest drugim domem, oswojonym i niebudzącym lęku. Ale pewnego dnia las się zmienia. Pojawiają się w nim Obcy, Inni, Uchodźcy - niechciani i w Polsce, i w Białorusi. Cała rodzina im pomaga, mimo że polskie prawo tego zabrania, bo jak można zostawić drugiego człowieka bez pomocy?

Firmy z Silicon Valley pracują nad awatarami, które pozwalają na rozmowy z tymi, którzy umarli. Obserwujemy głęboko ludzką potrzebę i marzenie nieśmiertelności zmienione w produkt komercyjny. "Chciałam sprawdzić, czy to jest OK" mówi jedna z użytkowniczek programu "December". Bliscy mogą komunikować się poprzez chatbot, który symuluje zachowania i styl rozmowy osoby zmarłej. Christi rozmawiała ze swoją pierwszą miłością. Inni chcą pozbyć się poczucia winy, uzyskać zgodę na ułożenie sobie życia na nowo. Na razie nie wiadomo, jaki efekt na naszej psychice, sercu, nerwach zostawia kontakt z tak skonstruowanym awatarem. Reżyserzy filmu nie udają, że znają odpowiedzi. Zadają kompleksowe, moralne i emocjonalne, pytania. Jedną z wiodących kwestii jest pozostawienie algorytmów poza moralnością. Co można zrobić z naszymi cyfrowymi szczątkami, pozostałościami w czeluściach Internetu i rodzinną cyfrową pamięcią?

W latach 80. XX wieku Cyndi Lauper stała się ikoną biznesu muzycznego. Miała jaskrawo kolorowe, punkowe włosy, była ekscentryczna i jako pierwsza kobieta w historii podbiła listę przebojów pięcioma hitami z debiutanckiego krążka. Niemal wszyscy znali jej piosenki: "Girls Just Want to Have Fun", "Time After Time", "True Colors" czy "Drove All Night". Jako pierwsza kobieta zdobyła też solo nagrodę Tony za najlepszą oryginalną muzykę do musicalu. Dziś śledzi ją w sieci 1,5 miliona osób, a ona sama staje w obronie praw osób LGBTQ+, wspiera osoby niedosłyszące i namawia do aktywizmu oraz głosowania. Film odsłania kulisy jej zawodowego i prywatnego życia. Poznajemy czasy jej dorastania na Brooklynie, a potem w dzielnicy Queens, buntowniczą młodość, kiedy sprzeciwiała się nietolerancji, a także okres jej błyskawicznej światowej kariery. Niepublikowane do tej pory materiały archiwalne, jak domowe filmy, fotografie i wywiady, przedstawiają zmieniająca się na przestrzeni lat osobowość i występy sceniczne artystki. Dowiadujemy się także więcej o jej osobistych relacjach i związkach. Alison Ellwood dokumentuje także aktywizm Lauper, która koncentruje się na prawach kobiet i osób wykluczonych. W przemówieniu skierowanym do Kongresu w 2015 roku nawoływała między innymi do ochrony bezdomnej queerowej młodzieży. Nigdy nie chciała tylko śpiewać - za pomocą muzyki pragnęła zmieniać świat.

Prawdziwa historia Wandy Rutkiewicz, pierwszej kobiety świata i pierwszej osoby z Polski na najwyższych szczytach ziemi – opowiedziana przez nią samą. Wanda bez zaproszenia wkroczyła w męski świat wypraw wysokogórskich i zapłaciła za to najwyższą cenę. Reżyserka filmu, która sama jest alpinistką, wyrusza w Himalaje śladami Wandy. Wskazówką do poszukiwań jest audio-pamiętnik bohaterki znaleziony wśród sterty materiałów archiwalnych. Wanda zaginęła 30 lat temu. Jej ciało nigdy nie zostało odnalezione. Niektórzy twierdzą, że została w klasztorze buddyjskim. Film eksploruje jej życie i tajemnicę z udziałem znanych wspinaczy: Reinholda Messnera, Krzysztofa Wielickiego i Carlosa Carsolio, a także bliskich jej kobiet: siostry Janiny Fies i menadżerki Marion Feik.

Żyjemy w wirtualnym i płynnym świecie. Jedno kliknięcie dzieli nas od innych. Kontaktujemy się ze sobą w każdym momencie i z dowolnego miejsca na Ziemi. Czy jednak to, co widzimy w sieci, jest prawdą? W Internecie istnieją miliony deepfake’ów, a 90% z nich to nieautoryzowana pornografia: pliki audio, wideo lub obrazy, które zostały stworzone przez sztuczną inteligencję i są trudne do odróżnienia od oryginału. Film opowiada o młodej studentce Taylor (jej tożsamość została celowo zmieniona), która stała się ofiarą deepfake’ów. Pewnego dnia znajduje w sieci film pornograficzny ze swoim udziałem. Policja nie reaguje, a ona nic nie może z tym zrobić. Cyfrowe prawo w tym zakresie nie istnieje. Z pomocą eksperta i koleżanki postanawia zbadać prężnie rozwijającą się internetową kulturę mizoginistycznych geeków, którzy wykorzystują pornograficzne kłamstwa do terroryzowania kobiet. Ustawodawstwo nie nadąża za rzeczywistością, liczba deepfake’ów podwaja się co sześć miesięcy. Ofiary milczą ze wstydu, mają myśli samobójcze, a fałszywe materiały niszczą ich prywatne i zawodowe życie. Film jest przestrogą na temat niewłaściwego wykorzystania AI. Pokazuje też, jak można zmienić tę samą technologię w narzędzie, które pozwala na odzyskanie skradzionej tożsamości.

Łatwo jest zmierzyć życiowe sukcesy osobistymi i zawodowymi dokonaniami. Trudniej, gdy podliczamy nie tyle porażki, co projekty nieskończone, nierozpoczęte, choć rokujące. Reżyser właśnie z tej drugiej perspektywy tworzy film-autoportret, z którym może utożsamić się wiele osób z Generacji X. Po początkowym sukcesie jako reżyser filmów dokumentalnych, przyszły trudniejsze czasy. Trzeba było zmniejszyć ambicje, żeby utrzymać rodzinę. Gdy Chris patrzy wstecz, decyduje się na próbę ratowania legendarnego miejsca swojej młodości – sklepu płytowego Flipside, który przypomina już bardziej muzeum. Jednocześnie przegląda na dyskach niedokończone projekty dokumentalne, które z upływem czasu tylko zyskują i wzruszają. Z humorem i nadzieją zadaje życiowe pytania, a my widzowie razem z nim na nie odpowiadamy.

Film oparty wyłącznie na zdjęciach, również autoportretach, które znacznie wyprzedzały erę "selfie”, ukazuje krytyczne momenty życia i trudnej artystycznej drogi Libuše Jarcovjákovej. Od odrzucenia poprzez zapomnienie aż do uznania. Bardzo szybko zapominamy, że film składa się wyłącznie ze statycznych obrazów. Głos artystki, która osobiście prowadzi nas przez swoje życie, daje intymne spojrzenie na jej rozwój, zmieniającą się tożsamość i wciąga nas całkowicie w przedstawioną historię i klimat jej czasów. Od nielegalnych klubów nocnych w komunistycznej Pradze, w latach 70. i 80. XX wieku, poprzez dramatyczną decyzję o emigracji do Berlina, a następnie ucieczkę stamtąd do Tokio bez grosza przy duszy i powrót do Europy – do rodzinnej Pragi w trakcie aksamitnej rewolucji w 1989 roku. Libuše Jarcovjáková portretuje ludzi żyjących na marginesie. Jest przekonana, że ich życie jest kwintesencją wolności. Siła intymności i naturalność jej zdjęć wywodzą się stąd, że fotografuje nie tylko swoje pełne dramatycznych zwrotów życie, ale i transformację ciała oraz duszy. Bardzo późno doczekała się uznania. Po wystawie jej prac we Francji w 2019 roku zaczęto określać ją "Nan Goldin z Czechosłowacji”.

Film przedstawia postać i prace fotografa Jamesa Hamiltona - jednego z największych kronikarzy historii USA ostatnich 50 lat. Pracując dla Harper's Bazaar, The New York Observer i Village Voice, uwiecznił na zdjęciach najciekawsze wydarzenia i osobowości Ameryki. Stworzył ikoniczne zdjęcia Charlesa Mingusa, Patti Smith, Lou Reed'a, Lizę Minnelli czy Alfreda Hitchcocka. Był fotografem na planie filmów Wesa Andersona czy George'a Romero. Prowadził również kontrowersyjne projekty zdjęciowe w różnych miejscach w USA. Całą swoją artystyczną pracę dla swojego miejsca na ziemi - Nowego Jorku i uchwycił jego piękno i wyjątkowość. Szczególnie interesowała go scena muzyczna w "Big Apple". Jego prace wydawane były również w formie albumów w obiegu alternatywnej sztuki. Film pokazuje istotę reportażu zdjęciowego, jego najlepszy okres w historii, gdy był doceniany i pożądany przez wszystkich.

Młody bohater podejmuje decyzję o swojej przemianie w obliczu traumatycznych doświadczeń dorastania jako osoba queerowa w konserwatywnym środowisku.

Kasia i Robert, rodzice trzech chłopców, decydują się zmienić swoje dotychczasowe życie i wyruszyć w podróż kamperem. Nie mają celu i planu, a ich kompasem są marzenia o wolności i bliskości. Z każdym kilometrem coraz wyraźniej widać jednak rozdźwięk pomiędzy początkowymi wyobrażeniami, a trudami życia w drodze. Czy pozostawienie za sobą wszystkiego i wyjazd w nieznane może być receptą na szczęście? "W stronę słońca" to opowiedziany z wizualnym rozmachem film drogi rozpięty na przestrzeni 4 lat, 9 krajów i 50 tysięcy kilometrów, a jednocześnie niezwykle intymny i szczery portret rodzinny. I chociaż dokument zabiera widzów w malowniczą podróż, od Bułgarii aż po Gruzję i Maroko, pozwalając im niemal na własnej skórze poczuć wiatr we włosach, to jednak zmieniające się krajobrazy są tu tylko tłem dla prawdziwej przemiany, która zachodzi w każdym z bohaterów. Życie poza system zmusza ich do konfrontacji z samymi sobą: Kasia i Robert definiują bliskość w nowych warunkach, Leon dojrzewa do ważnej samodzielnej decyzji, a Tymon i Tytus dorastają w prawdziwej szkole życia jaką jest podróż. Film jest subtelną historią o poszukiwaniu harmonii, radości i wolności w życiu. To także pełna ciepła i humoru, ale i dojrzała opowieść o partnerstwie, rodzicielstwie i rodzinie, która może być zarówno konfliktem interesów, jak i sztuką kompromisów. "W stronę słońca" to wreszcie przypowieść o odwadze do zmian, szczęściu kryjącym się w niekoniecznie idealnych skrawkach rzeczywistości i podróży, która staje się celem samym w sobie.

Mieszkająca w New Jersey Jesselyn Silva to trzykrotna mistrzyni w kategorii juniorów w boksie. Jej celem jest olimpijski medal. Znajduje się na dobrej drodze do dalszych sukcesów, przodując w rankingach. Na każdym kroku towarzyszy jej samotny ojciec - Pedro. Wie, co to znaczy wspierać marzenia córki w tak niebezpiecznym sporcie. Pomaga jej nie tylko w wyborze trenerów i harmonogramach treningów, lecz także w rozwiązywaniu problemów nastoletniego życia i uspokojeniu związanych z nimi niepokojów i lęków. Niestety, na drodze do kariery córki stają nie tylko przeciwniczki. Kiedy problemy zaczynają zagrażać życiu i relacji ojciec-córka, para zwiera szyki i zbiera siły, aby wspólnie zawalczyć z największym wrogiem.

Jakie są charakterystyczne cechy i zachowania potrzebne do tego, aby stać się częścią japońskiego społeczeństwa? Co sprawia, że jesteś Japończykiem? Obserwując przez rok uczniów pierwszej i szóstej klasy publicznej szkoły podstawowej w Tokio, a także ich nauczycieli, poznajemy system szkolny, który znacząco różni się od innych krajów. Odkrywamy, w jaki sposób nauczyciele i uczniowie kształtują się nawzajem. Oprócz przyswajania nauki, dzieci uczą się samodyscypliny, ducha wspólnoty i dobrych manier. Codziennie weryfikowana jest równowaga między indywidualizmem a poszanowaniem innych. Wybuch pandemii i jej ograniczenia to tylko kolejny środek kontrolny, bo dzieci w Japonii są kształtowane przez kulturę swojego kraju i ściśle określony proces edukacyjny, który niezachwianie dąży do właściwej równowagi pomiędzy indywidualnym rozwojem a harmonią społeczeństwa jako całości. Film dokumentuje ten proces, stosując jednak hybrydową perspektywę. Reżyserka filmu krytycznie przygląda się japońskiej kulturze, z pozycji na równi jej znanej (sama pochodzi z Japonii), jak i obcej. Środowisko szkolne przypomina tu bowiem zakład produkcyjny, w którym surowcem do przetworzenia są dzieci.

Paulina Urrutia i Augusto Góngora żyją ze sobą 23 lata. Ona była ministrą kultury i aktorką w Chile. On – popularnym dziennikarzem telewizyjnym pracującym nad kolektywną pamięcią narodu. Żyją w pięknym domu, który wspólnie wybudowali. Dom jest pełen wspomnień, o których Augusto powoli zapomina. Gdy dziewięć lat temu zdiagnozowano u niego Alzheimera, Paulina zaczęła nagrywać ich codzienność. Chociaż Augusto czasami nie rozpoznaje się w lustrze, Paulina jest zawsze przy nim. Jej miłość nie przemija. Oglądamy najczystszą formę love story, w której małe gesty i spojrzenia znaczą więcej niż słowa. Łącząc archiwalia telewizyjne, rodzinne wideo i sceny filmowane, film dokumentuje portret rodziny i społeczeństwa chilijskiego. Momenty bólu i alienacji nie są tu pomijane. Augusto coraz bardziej pogrąża się w niepamięci, która w efekcie dotyka ich oboje, a zarazem jest metaforą politycznych przemian w Chile ostatnich dekad.

Majestatyczny wizerunek Matterhornu kojarzy się z wyprawą, przygodą, pięknem i potęgą gór. Po latach masowej turystyki w Alpach dochodzi do zmiany myślenia. Naukowcy, podróżnicy, artyści i filozofowie próbują dotrzeć do esencji gór i źródeł ich mocy w nowy sposób. W filmie widzimy kontrastujące ze sobą stanowiska, które zmuszają do redefinicji wartości, na których się wychowaliśmy. Kiedyś powody, dla których ludzie wybierali się w góry, były zupełnie inne niż dzisiaj. Jak zmienić stosunek społeczny do turystycznej eksploatacji gór?

Na 20-lecie zespołu członkowie Efterklang wylądowali w Skopje mając ze sobą tylko gitary i marzenie, aby zagrać z macedońskimi muzykami u stóp pomnika Makedonium - wielkiej budowli wzniesionej w stylu brutalistycznym. Film przedstawia przygody zespołu w Macedonii i alternatywny, wyjątkowo kreatywny proces, który doprowadził do koncertu w Krusewie. Razem z duńskimi muzykami zagrało na nim sześciu lokalnych muzyków i 18-osobowy chór kobiecy i w ten sposób powstał tytułowy Makedonium Band. W filmie poznajemy zarówno styl pracy i otwartość na kulturę Bałkanów członków zespołu Efterklang, jak i bogactwo kultury muzycznej Macedonii.

W 1998 roku początkujący komik Tomoaki Hamatsu, zwany Nasubi, myślał, że bierze udział w castingu, kiedy odnoszący sukcesy japoński producent telewizyjny Toshio Tsuchiya zaproponował mu udział w szczególnym eksperymencie. Tsuchiya zaprowadził Nasubiego do pokoju, gdzie kazał mu się rozebrać, a następnie zostawił go ze stosem czasopism i jednym zadaniem do wykonania. Miał wypełnić kupony konkursowe z gazet, aby wygrać to, co było mu potrzebne do przetrwania: jedzenie, ubrania, sprzęt AGD. Nagrodą było milion jenów. Nasubi mógł zakończyć eksperyment w każdej chwili, ale pozostał w pokoju ponad rok i z ogromną determinacją chciał dokończyć misję. Odcięto go od wszelkich kontaktów z rodziną i światem, za wyjątkiem sporadycznych spotkań z Tsuchiyą. Kompletnie nie zdawał sobie sprawy z tego, że jego życie było pokazywane 15 milionom ludzi w japońskim telewizyjnym reality show i bez swojej wiedzy oraz zgody stał się najsłynniejszą osobowością telewizyjną w kraju. Film dokumentuje ten niecodzienny eksperyment, wykorzystując liczne niepublikowane dotąd materiały archiwalne, a także wywiady z Nasubim, Tsuchiyą i innymi bliskimi im osobami. Pokazuje historię człowieka, który nieświadomie stał się skrajnym studium przypadku, stawiając tym samym wiele pytań dotyczących naszej kultury i jej obsesji na punkcie ekshibicjonizmu.

Gdy 86-letni Rene kupuje kwiaty, zawsze zastanawia się, jaki kolor wybrałaby jego żona, gdyby żyła. Podobnie jak większość bohaterów filmu, spędził więcej czasu ze swoją partnerką niż bez niej. W szczerych, otwartych wywiadach kobiety i mężczyźni z pokolenia 80+ opowiadają o miłości, żałobie, związkach oraz dążeniu do szczęścia. Dyskutują o momencie szoku, gdy zabrakło najbliższej im osoby i o procesie uczenia się życia w pojedynkę. Reżyserka układa ich indywidualne historie w chór głosów przeplatający się z abstrakcyjnymi obrazami na granicy snu oraz muzyką interpretującą ich wewnętrzne życie. To wszystko tworzy kolekcję różnych sposobów patrzenia na miłość, życie, samotność i śmierć. Film jest testamentem pokolenia, które odchodzi, a zarazem niezwykle wzruszającą lekcją miłości. Zabierają ze sobą bezwarunkową afirmację życia, bez oglądania się w tył i analizowania tego, co ich spotkało.

Na tle zmieniających się pór roku i sezonowych prac polowych rozgrywają się losy rodziny Borynów i pięknej, tajemniczej Jagny. 

Dokument przedstawia obraz współczesnej Rosji, w której większość społeczeństwa pragnie przywrócenia chwały dawnego imperium i tylko niewielka garstka dysydentów sprzeciwia się Putinowi oraz jego agresywnej inwazji na Ukrainę.

W ciągu trzech lat francuski fotograf i artysta JR stworzył wielkoformatowe dzieło sztuki w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Kalifornii. Współpracował przy tym projekcie z mężczyznami osadzonymi w placówce. Wspólnie ukazali siłę sztuki jako narzędzia reintegracji, rehabilitacji i transformacji w brutalnym amerykańskim systemie karnym. Traktując osadzone w więzieniu osoby jak równych sobie, reżyser znany z oddawania w sztuce głosu osobom marginalizowanym i niewidocznym, nawiązał z nimi głęboki kontakt. Dzięki temu otworzyli się na nowe doświadczenia i pokazali głęboką przemianę, jaka w nich zaszła. JR świadomie kręcił film telefonem komórkowym, nadając materiałowi surową bezpośredniość i tym samym wydobywając na wierzch prawdę i szczere ludzkie emocje z historii osób, które w systemie karnym kryją się wyłącznie za numerami i statystykami.